
“Ze gaf ons het gevoel dat alles er mocht zijn.”

De eerste week met een pasgeboren baby is spannend, ontroerend en soms overweldigend, zeker als alles nieuw is. Voor Giséla en Jorik werd die week onvergetelijk, mede dankzij een kraamverzorgende die rust bracht en vertrouwen gaf. Ze kenden haar nog niet en dat was best even spannend. Maar nog voordat de eerste dag echt begonnen was, voelden ze: dit komt goed.
Van thuis naar het ziekenhuis
De zwangerschap verliep goed. “Ik had wat standaard kwaaltjes, maar ik mag absoluut niet klagen. Ik kon werken, op vakantie en alles doen wat ik wilde,” vertelt Giséla. Toen ze 10 dagen over tijd ging, werd het wel steeds zwaarder. Ze ging over de kerstdagen heen en dat was mentaal wel een dingetje. “Het bleef maar duren. Zo wordt het straks nog 2025, dacht ik.” Maar op 29 december was het zover: de geboorte van Teun. De bevalling begon thuis, zoals ze gehoopt had, met ondersteuning van een partusmedewerker van Dé Provinciale Kraamzorg. “Dat eerste stukje was heel fijn. Alles werd klaargezet, ik voelde me gesteund. Maar op 9 centimeter ontsluiting duurde het toch te lang, dus zijn we met de ambulance naar het ziekenhuis gegaan.” Teun werd geboren met een flink gewicht van ruim 9 pond. “Dat verklaarde ook wel waarom het wat zwaarder ging. We moesten een nachtje blijven, maar toen we de volgende dag thuiskwamen stond om 12 uur Jolanda al bij ons op de stoep.”
De spanning van de eerste week
“Het idee dat iemand een week lang deel uitmaakt van je huishouden, terwijl je net bevallen bent… dat vond ik best spannend. Maar Jolanda had zo’n fijne energie. Ze was rustig, duidelijk en je merkte aan alles dat ze veel ervaring had.” Wat Giséla vooral waardeerde? Dat Jolanda haar kennis deelde zonder iets op te dringen. “Alles wat ze zei voelde waardevol, maar ze liet ook ruimte voor ons om te voelen wat bij ons paste. Dat gaf veel vertrouwen.”
Samen een ritme vinden
De kraamweek verliep rustig en gestructureerd. “Iedere ochtend hadden we overleg rond het bed: hoe was de nacht gegaan, wat staat er op de planning? Dat werd echt een soort routine. Heel prettig.” Borstvoeding bleek een uitdaging. “Ik geef borstvoeding en die eerste week was echt zwaar. Het deed best zeer en je gaat je afvragen: doe ik het wel goed? De houdingen vond ik moeilijk, maar Jolanda hielp me steeds in de juiste positie. Dat maakte het dragelijker. Als ze weg was, probeerde ik te onthouden: wat ging goed, waar liep ik tegenaan? Dan konden we dat daarna weer samen bespreken.”
Een rustige aanwezigheid met ruimte voor alles
“Eigenlijk wist Jolanda alles wat wij nog niet wisten,” vertelt Giséla lachend. “En toch drong ze haar manier niet op. Alles wat ze zei was voor ons belangrijk, maar ze gaf ook steeds aan: ‘doe wat je gevoel je ingeeft, dat zit echt wel goed.’ Dat was erg fijn.”
Wat vooral indruk maakte, was haar rustige, toegankelijke houding. “Ze was er echt voor ons. We konden ons hart bij haar luchten, ook bij de kleine vragen. Die beantwoordde ze met net zoveel passie als de grote ‘belangrijkere’ dingen. Ze gaf ons het gevoel dat alles er mocht zijn.”
Dankbaar en een beetje afscheidspijn
De kraamweek verliep vlekkeloos. Geen wisselingen in de kraamzorg, gewoon zes dagen dezelfde vertrouwde zorg. “Dat vond ik zo’n opluchting. We hadden echt geluk.” Af en toe kregen ze bezoek van familie en vrienden. “Jolanda zei steeds: als het goed voelt, laat ze gerust langskomen. Zolang jij ’s middags maar even op bed ligt. We hebben het heel fijn gehad met Jolanda.” Het afscheid viel dan ook zwaar. “De avond voor haar laatste dag dacht ik al: oh nee, nu moeten we het écht zelf gaan doen. Ze was zo’n onderdeel van ons dagritme geworden. Natuurlijk was het ook fijn om even met z’n drieën te zijn, maar we misten haar direct.” Gelukkig had Jorik ouderschapsverlof opgenomen, waardoor ze rustig samen konden landen in het nieuwe ouderschap.
“Het is zwaar, ik zie het, maar probeer vol te houden”
“Ik weet nog dat Jolanda over de borstvoeding steeds zei: ‘Het is iets heel bijzonders. Het is zwaar, ik zie het, maar probeer het vol te houden. Wat niet gaat, gaat niet, maar geef het de tijd.’ Die woorden ben ik echt niet vergeten. Ze gaf ons vertrouwen, structuur, rust én de ruimte om het op onze eigen manier te doen. Dat maakte de kraamweek voor ons zo waardevol.”
Meer verhalen lezen van ouders over hun kraamweek? Lees de interviews met andere kersverse ouders. Of heb je vragen over kraamzorg? Neem dan contact met ons op!