Onze dochter is een vechter – dat wisten we al vanaf het begin!

Yvonne van der Heijden woont met haar man Arno in Tilburg. Op 19 april 2021 is ze bevallen van dochtertje Lynn. Na twintig weken zwangerschap bleek dat Lynn een aangeboren hartafwijking zou hebben. Wat volgde was een turbulente tijd. Hoe heeft Yvonne de zwangerschap, bevalling en kraamtijd ervaren? Je leest er hier meer over.

Yvonne: “Een zwangerschap bleek helaas niet vanzelfsprekend te zijn. Na jaren proberen, zijn we uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan. Na twee jaar was ik eindelijk zwanger. Maar de roze wolk was helaas van korte duur.

Een turbulente start

Tijdens één van de eerste echo’s kregen we de grootste schrik die je als aanstaande ouders kunt hebben: er was iets mis met ons kindje. Op de echo was te zien dat er een klein gaatje in het hart van onze ongeboren dochter zat. Lynn zou ter wereld komen met een hartafwijking. Op dat moment schieten alle doemscenario’s door je gedachten…

Direct naar de kindercardioloog

Een paar dagen later zaten we in het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen bij de kindercardioloog een plan te maken over het verdere verloop van de zwangerschap en de bijbehorende controles. Dat ze geopereerd moest worden stond vast, maar dat ze misschien al een paar dagen na de geboorte op de operatietafel zou liggen, werd steeds aannemelijker. 

Terughoudendheid en angst                                                                         

Sinds dat eerste moment bij de kindercardioloog zijn we eigenlijk terughoudend geweest. ‘Eerst maar eens thuiskomen na de bevalling’, was onze mindset. Dit maakte ons gedurende de zwangerschap wat aarzelender in het hechten aan de baby — het was de ultieme vorm van zelfbescherming. We probeerden het ‘houden van’ uit te stellen, zodat – mocht het fout gaan – het minder pijnlijk zou zijn. Maar zodra ik die kleine voelde bewegen, was ik al verliefd op haar geworden.

Het intake gesprek met Lunavi Kraamzorg

Vanwege de Coronatijd en -maatregelen was het intakegesprek met Lunavi Kraamzorg digitaal. Het was een heel fijn en open gesprek waarin wij aangaven dat kraamzorg wellicht niet zou lukken in verband met de hartafwijking van onze dochter. Vanuit Lunavi Kraamzorg werd ons duidelijk uitgelegd wat wij konden verwachten qua hulp, wat het allemaal in zou houden en wat er eventueel werd vergoed mochten we bijvoorbeeld couveusenazorg krijgen. Dit hele gesprek was voor ons wel heel erg dubbel, want gingen wij wel die kraamzorg krijgen? Aan de andere kant, gaf het ons hoop; het was fijn om iets ‘normaals’ te hebben rondom deze zwangerschap. En het feit dat we op deze manier goed waren voorbereid, voor zover we konden, was een prettige gedachte. 

De geboorte van dochter Lynn

Met 37,5 week zwangerschap werd dochter Lynn om 14.50 uur geboren in het Radboud Ziekenhuis te Nijmegen. Ze was een kleine baby en woog 2388 gram. Lynn deed het tegen alle verwachting in erg goed. Ze hoefde niet in een couveuse, maar sliep wel in een warmtebedje. Mét kleertjes aan, tot groot genoegen van de verpleegkundigen, want dat zagen ze niet vaak op de NICU. Twee keer per dag kreeg Lynn een echo, maar veel was nog onduidelijk. Maar dat ze nog wat nachtjes moest blijven, stond vast. 

Onze dochter is een vechter

Aan die kleine hebben we nooit getwijfeld. Onze Lynn is een vechter. Dat wisten we al vanaf het begin. Lynn deed het goed. Ook al hebben we nu pas door hoe klein ze eigenlijk was, we hebben nooit aan haar getwijfeld. Op maandag ben ik bevallen, vrijdag werd ons verteld dat we naar huis mochten. Een scenario wat we totaal niet hadden zien aankomen. ‘Tot aan het ziekenhuis, en daarna zien we wel’, dachten we. En nu was het zover.

Onzekerheid als kersverse ouders

Vanuit het ziekenhuis en de zorg werd het vertrouwen in ons als ouders uitgesproken. Maar wij vonden het toch wel heel erg spannend. Op advies van de arts zijn we daarom nog een nacht gebleven. Het laatste nachtje sliepen we op de reguliere kraamafdeling. Dat voelde fijner, dan via de NICU direct naar huis. Ondertussen namen we contact op met Lunavi Kraamzorg. Want onze kleine meid mocht mee naar huis! 

De Kraamzorg stond voor ons klaar

Onze kraamverzorgende Irma belde die middag al snel om te vragen hoe laat wij thuis zouden komen. Ze wilde er graag zijn als wij aankwamen. Wauw wat fijn! Toen we thuis kwamen heeft Irma ons super opgevangen. Niet teveel uitgelegd, we waren doodop! Maar ons wel gerustgesteld voor de eerste nacht thuis.

Kraamverzorgende Irma is goud waard!

Ook de dagen erna heeft ze zo fantastisch goed voor ons gezorgd en vooral ook aandacht besteed aan onze vragen en onzekerheden. Langzaamaan kregen we steeds meer vertrouwen in onszelf. Het vertrouwen in de kleine meid hadden we al bij geboorte, maar in onszelf was toch heel wat moeilijker. Irma stond ons bij en was er voor ons als ouders. Wij hebben in die week zoveel over onszelf geleerd. Irma voelde dat fantastisch, die vrouw is echt goud waard voor ons! We zullen nog heel vaak aan haar denken en haar nooit vergeten. Een steun in een spannende, moeilijke en vooral ook mooie en speciale tijd.

Hoe nu verder?

Lynn moet alsnog worden geopereerd. Dat gaat voor ons natuurlijk een ongelooflijk spannende tijd worden, maar we hebben er alle vertrouwen in dat het goed zal gaan. Lynn heeft laten zien dat ze een vechter is. Ook hier gaan wij samen sterker uitkomen.”