Expert op gebied van borstvoeding

Ynske: ‘’De zwangerschap is eigenlijk volledig zonder kwaaltjes verlopen. Ook bij mijn eerste zwangerschap heb ik nergens last van gehad. Ik besef me dat ik hier blij mee mag zijn, want niet iedereen heeft het geluk zonder kwaaltjes de zwangerschap door te komen. Het enige waar ik last van heb gehad is dat ik het heel warm had, vooral in de nachten, terwijl ik ‘s nachts normaal een enorme koukleum ben. Oh, en natuurlijk die kleine die ik had rondlopen, dat maakte deze zwangerschap wat vermoeiender.’’

Gebroken vliezen

Ik was precies 39 weken zwanger toen mijn vliezen braken bij het opstaan. Ik dacht nog: ‘dat kan helemaal niet, want ik zit nog niet op de 40 weken’. Mijn hele week zat nog volgepland met afspraken. Net na de middag bedacht ik om toch de verloskundige te bellen. Maar niet voordat ik eerst nog foto’s van mijn buik had gemaakt met Oskar en Laurens en nog wat boodschappen in huis had gehaald. Bij de verloskundige bleek dat inderdaad mijn vliezen waren gebroken en dat ik vruchtwater verloor. Ik mocht thuis afwachten of de bevalling op gang zou komen, maar als er de volgende ochtend om 8 uur nog niets zou zijn gebeurd moest ik me melden in het ziekenhuis, omdat ik anders te lang met gebroken vliezen zou rondlopen.

De eerste ontmoeting met Mauk

Omdat we wisten dat we ons moesten melden in het ziekenhuis óf dat de bevalling eerder al begon is Oskar in de avond opgehaald door opa en oma. En maar goed ook, want ’s nachts begonnen de weeën, dus zijn mijn vriend Laurens en ik naar het ziekenhuis vertrokken. Om 8 uur in de ochtend zat ik echter nog steeds pas op 3 cm ontsluiting, evenveel als toen ik aankwam in het ziekenhuis. Er is toen besloten met weeënopwekkers te beginnen. Gelukkig sloegen deze goed aan en wist mijn lichaam wat het moest doen. Om 12:45 is Mauk geboren. De eerste ontmoeting met Mauk was fijn, hij mocht direct bij me blijven. Na een kwartiertje had hij wat zuurstof tekort, maar door snel handelen lag hij binnen vijf minuten weer terug bij mij.

Hoera, een broertje

Ons oudste kindje, Oskar, was 19 maanden toen Mauk werd geboren. Hij heeft dus niet veel meegekregen van de zwangerschap. Toch leek hij op het einde wel door te hebben dat mijn buik gegroeid was en dat vond hij toch wel fascinerend. Of hij echt door had dat er een baby in de buik zat  weet ik niet. Na de bevalling is oma komen kijken met Oskar. Hij was direct heel lief voor Mauk en dat is hij nog steeds. Hij lijkt door te hebben dat Mauk er nu bij hoort en niet meer weggaat.

Kraamzorg van Dé Provinciale Kraamzorg

Voor de kraamtijd met Mauk waren we er al snel uit dat we graag wilden worden bijgestaan door een kraamverzorgende van Dé Provinciale Kraamzorg. Bij Oskar hebben we hier namelijk ook al gebruik van gemaakt en dat is goed bevallen. De intake voor de zwangerschap van Mauk heeft via beeldbellen plaatsgevonden, mede omdat het om een tweede kindje ging. Ik heb een hele fijne kraamtijd gehad, met dank aan kraamverzorgende Vivien. Zij heeft goed met mij meegekeken en mij echt geholpen met de wensen die ik vooraf had aangegeven. Bij Oskar had ik alle slaapjes en voedingen schematisch bijgehouden. Nu wilde ik dit graag op gevoel doen. Vivien heeft mij hier goed in begeleid, door mee te kijken naar de behoeften van Mauk. Wanneer hij bijvoorbeeld onrustig was keken we samen naar wat het kon zijn. Als hij net had gegeten, dan wisten we dat hij waarschijnlijk krampjes had. Vivien heeft me geholpen om signalen van mijn kindje op te pikken en hier op in te spelen. Naast de begeleiding bij het aanvoelen van de signalen van Mauk, heeft Vivien mij ook goed geholpen bij de zorg voor Oskar. Zij nam Oskar onder haar hoede, zodat Laurens en ik af en toe onze rust konden pakken. Voor Oskar was dit gelukkig als vanzelfsprekend, hij vond het helemaal niet gek dat Vivien er was.

Een kei in borstvoeding

Ik had van tevoren aangegeven graag bijgestaan te willen worden door een kraamverzorgende die verstand had van borstvoeding. Vivien is hier echt een kei in. Ze kwam er bij iedere voeding bij zitten, keek mee hoe Mauk aanhapte en wat daaraan beter kon. We hebben veel verschillende houdingen geprobeerd, zodat ik kon oefenen met voeden op verschillende manieren. Bij Oskar heb ik gebruik gemaakt van een tepelhoedje, maar dat was deze keer zelfs helemaal niet nodig. Dat vond ik heel fijn. Na twee weken heb ik nog contact gehad met een lactatiekundige van Dé Provinciale Kraamzorg, omdat Mauk wat moeite had met vacuüm trekken. Met de tips die ik van de lactatiekundige kreeg ging het weer een stuk beter.

Perspectief van de man

Voorafgaand aan dit interview heb ik ook mijn vriend nog even gevraagd hoe hij de kraamtijd heeft ervaren. Hij gaf aan dat hij het prettig vond dat de kraamverzorgende mijn gezondheid in de gaten hield en die zorg op haar nam, zodat hij wist dat er goed voor mij werd gezorgd en hij zich daar geen zorgen over hoefde te maken. Daarnaast vond hij het ook fijn dat Vivien er was om te ondersteunen bij alle eerste keren, zoals het wassen en aankleden van Mauk. Ook al is het ons tweede kindje, het is toch weer nieuw en mijn vriend vond het heel fijn om weer even iemand hebben om op terug te vallen en tips te ontvangen over de zorg voor zo’n kleintje.

De foto van Mauk is gemaakt door Elsemiek van 'Storytellers Fotografie'